Νίκος Καζαντζάκης
Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε το 1883 στην Κάντα της
Κρήτης. Kandiye ήταν το παλιό όνομα για το Ηράκλειο – η
Κρήτη βρισκόταν ακόμη υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας και δεν είχε γίνει ακόμη μέρος του νεοελληνικού
κράτους. Ήταν πολυγραφότατος Έλληνας συγγραφέας και
προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας όχι λιγότερο από εννέα
φορές. Το 1957, τη χρονιά του θανάτου του, έχασε το Βραβείο
από τον Αλμπέρ Καμύ με μία ψήφο. Ο Καμύ είπε αργότερα ότι ο
Καζαντζάκης άξιζε την τιμή «εκατό φορές περισσότερο» από τον
εαυτό του.
Τα μυθιστορήματά του περιλαμβάνουν:
Η ζωή και οι καιροί του Αλέξη Ζορμπά, 1946
Ο Χριστός ξανασταυρώθηκε, 1948
Καπετάν Μιχάλης, 1950
Ο τελευταίος πειρασμός του Χριστού, 1955
Αναφορά στον Γκρέκο, 1961
Έγραψε επίσης θεατρικά έργα, ταξιδιωτικά βιβλία,
αυτοβιογραφίες και φιλοσοφικά δοκίμια. Έγινε γνωστός στον
αγγλόφωνο κόσμο λόγω των κινηματογραφικών διασκευών του
έργου του, όπως ο Ζορμπάς ο Έλληνας (1964) και ο Τελευταίος
Πειρασμός του Χριστού (1988). Η ταινία «Καζαντζάκης»
κυκλοφόρησε το 2017. Ανέλαβε επίσης το μνημειώδες έργο της
μετάφρασης στα νέα ελληνικά, Η Θεία Κωμωδία, Έτσι μίλησε ο
Ζαρατούστρα, Για την καταγωγή των ειδών, την Ιλιάδα και την
Οδύσσεια. Η πρώτη του δημοσίευση ήταν το 1906, η Lily and
the Serpent, την οποία υπέγραψε με το ψευδώνυμο Κάρμα
Νιρβάμι. Ακολούθησε ένα μονόπρακτο, Κωμωδία, το 1909. Το
1907 ξεκίνησε πανεπιστημιακές σπουδές στο Παρίσι και στο
τέλος της ζωής του εκεί έγραψε τον Πρωτομάστορα, βασισμένο
στην ελληνική λαογραφία.
Ο Καζαντζάκης παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη του σύζυγος
ήταν η Γαλάτεια Αλεξίου το 1911. ο γάμος κράτησε 14 χρόνια
και κατέληξε σε διαζύγιο. Το 1924 συνδέθηκε ρομαντικά με την
Ελένη Σαμίου αλλά παντρεύτηκαν μέχρι το 1945. Εκείνη
δακτυλογραφούσε προσχέδια της δουλειάς του, τον συνόδευε
στα ταξίδια του και ήταν υπεύθυνη για τις επαγγελματικές του
υποθέσεις. Πέθανε το 2004, επιζώντας του 47 χρόνια.
Από το 1910 μέχρι τον θάνατό του το 1957, ο Καζαντζάκης
πέρασε χρόνο στο Παρίσι, το Βερολίνο, την Ιταλία, την Ισπανία,
τη Ρωσία, την Αίγυπτο, τη Νίκαια, την Τσεχοσλοβακία, το όρος
Σινά, την Αίγινα, την Κύπρο, την Κίνα και την Ιαπωνία. Ταξίδεψε
επίσης σε όλη την Ελλάδα, τη Ρουμανία και την Ολλανδία. Μέσα
από τα ταξίδια του ήρθε σε επαφή με διαφορετικές ιδεολογίες,
ανθρώπους, έθιμα, φιλοσοφίες και τρόπο ζωής, που όλα είχαν
μεγάλη επιρροή στη συγγραφή του. Η βουδιστική θεολογία, τα
γραπτά του Νίτσε και του Φρόιντ και η κομμουνιστική ιδεολογία
ήταν όλα σημαντικές επιρροές στο έργο του.
Αν και φλέρταρε με τον κομμουνισμό, ήταν στην καρδιά του
σοσιαλιστής σε όλη του τη ζωή. Αναγνώρισε την ανάγκη τα
σοσιαλιστικά κόμματα σε όλο τον κόσμο να ενωθούν για να
διασφαλίσουν ότι η «σοσιαλιστική δημοκρατία» θα εξαπλωθεί
σε όλο τον κόσμο. Αναφέρεται ότι περιγράφει τον σοσιαλισμό
ως ένα σύστημα που «δεν επιτρέπει την εκμετάλλευση ενός
ατόμου από ένα άλλο» και ότι «πρέπει να εγγυάται κάθε
ελευθερία».
Το 1957, πάσχοντας από λευχαιμία, ξεκίνησε αυτό που θα ήταν
το τελευταίο του ταξίδι στην Κίνα και την Ιαπωνία. Στην πτήση
της επιστροφής, αρρώστησε και μεταφέρθηκε στο Φράιμπουργκ
της Γερμανίας, όπου πέθανε. Είναι θαμμένος στο υψηλότερο
σημείο των Τειχών του Ηρακλείου, τον Προμαχώνα Martinengo,
με θέα τα βουνά και το Κρητικό Πέλαγος. Ο επιτάφιος του
γράφει "Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι
ελεύθερος".
Το 2007, στα 50 χρόνια από τον θάνατό του, κόπηκε
αναμνηστικό νόμισμα των 10 ευρώ με την εικόνα του Νίκου
Καζαντζάκη στο μπροστινό μέρος και το Εθνικό Έμβλημα της
Ελλάδας με την υπογραφή του στο πίσω μέρος.
Το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης φιλοξενεί μια
ανακατασκευή και έκθεση της μελέτης του Νίκου
Καζαντζάκη, όπως ακριβώς ήταν στην Αντίμπ της
Γαλλίας, όπου ο συγγραφέας πέρασε τα τελευταία
χρόνια της ζωής του (1948-1957).
Η έκθεση περιλαμβάνει χειρόγραφα, φωτογραφίες
και σχέδια, εκατοντάδες εκδόσεις έργων του
μεταφρασμένα σε περισσότερες από τριάντα
γλώσσες - και προσωπικά αντικείμενα. Οι παρακάτω
φωτογραφίες τραβήχτηκαν όταν πήγαμε στο
μουσείο στο Ηράκλειο….